2 اردیبهشت روز هوای پاک است. اما من فکر میکنم که بجای تبریک به ساکنان خوزستان مخصوصا اهواز باید تسلیت گفت. عکس های زیر  2 اردیبهشت 1390 از شهر اهواز و از روی پل کارون گرفته شده. من واقعا نمیدانم که طبیعت چطور با این حجم بالای ذرات معلق در هوا قادر به نفس کشیدن است. تا کجا قرار است که ما با بی فکری اکوسیستم های زمین را دست کاری و تخریب کنیم و خاک این تخریب به چشم خودمان برود؟؟  

 من خواب دیده ام.
من خواب دیده ام که آن رود خروشانی را که در لیوان کرده بودیم، در دشتهای خشکیده ایران رها شده است.
من خواب دیدم که آن گوزنهای در بند، باز دوباره زاگرس را با قدم هایشان زنده کرده اند.
من خواب دیده ام که آن درختانی را که میزو نیمکت کرده بودیم، جوانه زده اند.
من خواب دیدم که آن هوبره ها و میش مرغ ها دوباره بر صحرای خوزستان آزادانه و بی ترس از صیاد قدم میزنند.
من خواب دیده ام که آن جنگل هایی را که به چوب کبریت تبدیل کرده بودیم، دوباره سبز تر از سبز شده اند.
من خواب دیده ام که در روز هوای پاک آسمان شهرم بدون غبار نفس می کشد...

اما ! ....من خوب میدانم که فقط خواب دیده ام و خواب هایم حقیقی نخواهند شد...
اگر این مسئولان، بی توجه به اشک زمین راه خود را ادامه دهند.........